یادواره ی جوانمردی که جان داد تا جان ببخشد

در نخستین سالگرد درگذشت «آرمان بنفشی» زورخانه سنندج دوباره به پهلوانی سلام داد.

- ایسنا/کردستان در نخستین سالگرد درگذشت آرمان بنفشی زورخانه سنندج دوباره به پهلوانی سلام داد.

در روزگاری که مفاهیم ایثار و جوانمردی گاه در شلوغی زندگی مدرن رنگ می بازند، هنوز هم گاهی، انسانی با کاری ساده اما عظیم، قلب جامعه را تکان می دهد، کاری نه برای شهرت، نه برای نمایش، بلکه تنها از سر وجدان، غیرت و فطرتی روشن.

آرمان بنفشی، جوان 32 ساله ی اهل سنندج، از همین دسته بود، مردی که در یک روز بهاری، بی هیچ تردیدی خود را به دل مرگ سپرد تا جان دیگران را نجات دهد.

حالا، یک سال از آن روز گذشته و مردم شهرش در گود زورخانه ای قدیمی گرد آمده اند تا یادی کنند از پهلوانی که رفت، اما یادش باقی ماند.

اردیبهشت 1403 روستای کوهستانی و سرسبز خلیچیان در حومه ی سنندج، روزی آرام را سپری می کرد، ناگهان صدای فریاد، سکوت روستا را شکست، چاهی عمیق و پر از گاز متان، یک پدر و سه کودک را به کام خود کشیده بود، مرگی خاموش و بی رحم در کمین جان های ناتوان.

در همان نزدیکی، آرمان بنفشی در باغ خانوادگی مشغول کار بود.

صدای استغاثه را شنید، دوید، و بی درنگ وارد عمل شد.

هیچ ابزاری نداشت، نه تجهیزاتی بود، نه فرصت برنامه ریزی، تنها چیزی که داشت، دلِ به خطر سپرده و روحی بزرگ بود.