بندرِ ایستاده در آتش…

آتش بندرعباس را در بر گرفت شهری که از دل خاکستر برخاست و روایت ایستادگی را دوباره نوشت.

- مجله مهر : دیروز خبر انفجار در بندر شهید رجایی بندرعباس و دیدن تصاویر دردناکش یادمان انداخت که جنوب ایران انگار همیشه در دلش زخمی دارد که هرگز خوب نمی شود زخم همیشه تازه ای که هرازچندگاهی با یک اتفاق دوباره تازه می شود.

یک جغرافیای دوست داشتنی که همه ایران برای نگهداشتن آن در برهه ای از تاریخ به قربانش رفته اند.

زمانی در جنگ های جهانی، زمانی مقابل بعثی ها، زمانی مقابل گروهک های تروریستی و زمانی در سیل و زلزله… جایی که همیشه دوست داریم شاد و سرخوش با عینک ریبن کنار شط و دریاهایش قدیم بزنیم، فلافل جنوب بخوریم، نی انبون و بندری شاد بشنویم، با مردمان خونگرمش پایکوبی کنیم و واقعاً به عشق صنعت نفت خیال کنیم که برزیل هم جزوی از خاک آن محسوب می شود.

اما اینجا جایی است که گاهی کنار بوی فلافل های بندر بوی دود مشامت را پر کند، گاهی کنار صدای نی انبون بندری های شاد صدای آه و انفجار را می شنوی و کنار رقص های شادی باید به رقص سوزناک مرگ در این اقلیم نگاه کنی.

تکه ای عزیز از خاک ایران که همه مردم کشور حتی اگر زبان اهالی اش را بلد نباشند، کنارش می ایستند و سربزنگاه های غمگین برایش با یک لهجه گریه می کنند.