بابی ساندز؛ شورش خاموش یک ملت

امروز پنجم ماه مه، مصادف با 15 اردیبهشت ماه، سالروز خاموشی جوانی است که با تنِ خویش، بر تارک سیاست و تاریخ ایرلند شمالی زخمی تازه  نشاند.

-    عصر ایران- امروز پنجم ماه مه، مصادف با 15 اردیبهشت ماه، سالروز خاموشی جوانی است که با تنِ خویش، بر تارک سیاست و تاریخ ایرلند شمالی زخمی تازه  نشاند.

   بابی ساندز، مردی که حتی نامش بوی مقاومت می دهد، در 27 سالگی، پس از 66 روز اعتصاب غذا در زندان میز درگذشت.

او نه با تفنگ، بلکه با گرسنگی، تاریخ را لرزاند؛ نمادی از اعتراض، نمادی از یک ملت زخمی.

  وقتی بابی ساندز در 9 مارس 1981 تصمیم گرفت دهان بر طعام ببندد، کمتر کسی می دانست که او نه تنها برای حقوق زندانیان سیاسی، بلکه برای صدای خفه شده مردمش می جنگد.

  او عضو ارتش جمهوری خواه ایرلند (IRA) بود، اما در بند نه برای عملیات، بلکه برای اعتقادی عمیق تر زندگی می کرد: این که یک جمهوری خواه، یک زندانی عادی نیست؛ مبارزه با استعمار، جرم نیست.

  در دهه های پایانی قرن بیستم، ایرلند شمالی همچنان در آتش نزاعی تاریخی می سوخت.

بریتانیا که این سرزمین را از قرون گذشته زیر سیطره داشت، با قوانین تبعیض آمیز، حقوق کاتولیک ها و ملی گرایان ایرلندی را پایمال می کرد.