ایران و مذاکره با آمریکا؛ بازی در دو سطح/ تناقض داخل و خارج یا اقتضای سیاست ورزی ایدیولوژیک؟

در سیستم های ایدیولوژیک سیاست گذاران ملزم به اقناع گروه های بیشتری از جامعه هستند.

در هر سیستمی منتقدانی وجود دارد که طبیعتا سیاست گذاران باید برای جلوگیری از حرکت های اعتراضی این گروه، -    این نظریه به ما کمک می کند تا درک بهتری از رفتار سیاستگذاران ایرانی در شرایط کنونی داشته باشیم.

با فهم این تئوری می توان به این دریافت رسید که تناقض ظاهری در رفتار سیاستمداران الزاما نشانه تناقضات سیاسی نیست.

بلکه می تواند تلاشی در جهت هماهنگ سازی منافع در دو سطح متضاد باشد.

    در  واقع اگر سیاست گذاران ایرانی در اتفاقات اخیر بتوانند توافق قابل قبولی با آمریکا منعقد کنند، و در عین حال آن را در سطح داخلی نیز به پذیرش جمعی ( در برابر منتقدان ایدئولوژیک) برسانند، میتوان آن را یک موفقیت در سطح بازی دوسطحی نظریه پتنام شناخت.

  اما اینکه این رویکرد همیشه پاسخ مثبت به دنبال دارد یا نه، وابسته به واکنش سطح داخلی است.

     به زبان ساده تر اگر افکار عمومی کنترل پذیرتر باشند یا نهادهای داخلی تصمیم گیر هم سویی بیشتری با حاکمیت داشته باشند یا فشارهای معیشتی در سطح بالا وجود داشته باشد، معمولا این رویکرد جواب می دهد.

اما در شرایطی مانند وقتی نهادهای داخلی با رویکردهای سیاست خارجی مورد نظر هماهنگ نباشند یا علیه آن تبلیغ کنند یا شکاف بین عمل حاکم�