احساس گناه در روانشناسی چگونه توصیف میشود ؟

احساس گناه در روانشناسی به عنوان هیجانی خودآگاه تعریف می شود که ناشی از انجام دادن یا تصور انجام دادن کاری غلط است و با سرزنش خود و میل به مجازات همراه است.

- احساس گناه در روانشناسی به عنوان هیجانی خودآگاه تعریف می شود که ناشی از انجام دادن یا تصور انجام دادن کاری غلط است و با سرزنش خود و میل به مجازات همراه است.

احساس گناه در روانشناسی به عنوان هیجانی خودآگاه تعریف می شود که ناشی از انجام دادن یا تصور انجام دادن کاری غلط است و با سرزنش خود و میل به مجازات همراه است.

این احساس معمولاً وقتی شکل می گیرد که فرد باور دارد رفتاری نادرست انجام داده یا مسئولیتی را به درستی ایفا نکرده است.

  به گزارش میگنا احساس گناه می تواند ابعادی از غم، تنهایی و پشیمانی را در بر گیرد و نقش مهمی در تنظیم روابط اجتماعی و حفظ ساختارهای اخلاقی ایفا کند.

از نظر روانکاوی، فروید این احساس را ناشی از تضادهای درونی و مکانیسم های دفاعی می داند که در دوران کودکی شکل می گیرند، و وینیکات آن را بخشی از رشد هیجانی انسان می داند که از تصادم عشق و نفرت سرچشمه می گیرد.

در حالت طبیعی، احساس گناه می تواند انگیزه ای برای جبران اشتباهات و رفتار مسئولانه باشد، اما اگر این احساس بیش از حد و مکرر شود، به اضطراب، وسواس و افسردگی منجر می شود.