3 عامل فروپاشی حکومت ها در 3 بیت از شاهنامه

دومین عامل فروپاشی حکومت ها این است که حاکمان، انسان های فرومایه، کم دانش و سفله را که تنها هنرشان چاپلوسی، عرض ارادت و اظهار وفاداری است، دور خود جمع کنند و امور ملک و ملت را به ایشان واگذارند و اهل علم و اندیشه را از خود برانند و سرکوب و منکوب شان گردانند.

-   عصر ایران ؛ جعفر محمدی - 25 اردیبهشت، روز گرامیداشت یکی از بزرگ ترین حکیمان ایران زمین است ؛ کسی که 30 سال از عمر گرانبهایش را صرف آفرینش اثری جاودان به نام شاهنامه کرد و نه تنها زبان فارسی را پاس داشت که بذر حکمت در  ایران زمین پراکند: حکیم ابوالقاسم فردوسی.

در گرامیداشت او به جای تعارفات ادبی معمول، چه بهتر که بکوشیم به حد وسع خود از دریای حکمتی که برایمان به یادگار گذاشته، جرعه ای بنوشیم.

از این رو، از بین حدود 50 هزار بیت شاهنامه 3 بیت پر معنی برگزیده ام؛ جایی که فردوسی 3 چیز را عامل فروپاشی حکومت ها و واژگون شدن تخت پادشاهان می شمارد: سر تخت شاهی بپیچد سه کارنخستین ز بیدادگر شهریار دگر آنک بی سود را برکشدز مرد هنرمند سر درکشد سه دیگر که با گنج خویشی کندبه دینار کوشد که بیشی کند اولین عامل انحطاط حکومت ها، بیدادگری است.

ستمکاری در طول تاریخ ابتدا به زجر و فقر و سرانجام به هدم حکومت های ظالم انجامیده و شگفتا که برغم این تجربه دیرین تاریخی، هنوز در جای جای جهان، هستند ح