این بچه ها چرخه های ناتمام والدین را بازنویسی می کنند؟

کودکِ «بالغ زودرس» نه به خاطر توانایی ذاتی، بلکه به دلیل ضرورت، به نقش مراقب وارد می شود.

او سعی می کند مادر افسرده اش را شاد کند، پدر پرخاشگرش را آرام کند یا خواهر و برادرهای کوچکش را مدیریت کند.

- این بچه ها چرخه های ناتمام والدین را بازنویسی می کنند؟ کودکِ بالغ زودرس نه به خاطر توانایی ذاتی، بلکه به دلیل ضرورت، به نقش مراقب وارد می شود.

او سعی می کند مادر افسرده اش را شاد کند، پدر پرخاشگرش را آرام کند یا خواهر و برادرهای کوچکش را مدیریت کند.

تو برای ترمیم کسانی که بزرگت کرده اند به دنیا نیامده ای.

این جمله کوتاه، برخلاف ظاهر ساده اش، حامل یکی از عمیق ترین واقعیت های روانی و نسلی است که بسیاری از افراد، به ویژه در جوامع شرقی، آن را به دوش می کشند.

کودکانی که ناخواسته وارد نقش مراقب، تسکین دهنده یا ناجی والدینی می شوند که خود هنوز زخم های درمان نشده ای از گذشته دارند.

  به گزارش روزنامه اطلاعات، این مقاله به بررسی پدیده ی فرزند-ترمیم گر می پردازد؛ کودکانی که به جای تجربه ی کودکی، بار روانی خانواده را بر دوش می کشند و اغلب بدون آگاهی، تلاش می کنند نظم روانی نسل های پیش از خود را بازسازی کنند.

کودک به عنوان پاسخ یک فقدان در بسیاری از خانواده ها، کودک نه بر پایه ی آمادگی روانی والدین، بلکه به مثابه امیدی برای جبران یا ترمیم خلأ�