دلم خورشید می خواهد ...

دارند فرش های صحن را پهن می کنند، چیزی تا اذان و نماز نمانده.

- ایسنا/مرکزی دارند فرش های صحن را پهن می کنند، چیزی تا اذان و نماز نمانده.

آنچه می خوانید یادداشتی است که یکی از خادمان حرم امام رضا(ع) در اختیار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) قرار داده است.

سر ویلچر را کج می کنم و آرام از کنار فرش ها و خادمانی که آنها را با نظم و آراستگی، در کنار هم، روی زمین صیقلی صحن می گسترانند می گذرم، خاطراتم زنده می شود.

آن روزها برای ذره ای مشارکت در انجام چنین کارهایی، خودم را به خادمان می رساندم و خواهش می کردم اجازه بدهند برای دقایقی هم که شده گوشه ای از کار را بگیرم، حس خدمت به زائران سلطان کریم طوس، وسوسه ای بود که رهایم نمی کرد، هنوز هم همینطور است، این حس را نمی توان توصیف کرد.

اصلا تا خواهانش نباشی و امتحانش نکنی درک کردن زیبایی اش سخت است.

هربار که به این موضوع فکر می کنم روایت هایی از خادمان اولیاء خدا که آزاد شدن از این خدمت را نمی پذیرفتند در ذهنم مرور می شود.

مثل جَون بن حُوَی غلام سیاه پوست ابوذر غفاریکه در روز عاشورا، ولی خدا را رها نکرد و خطاب به ایشان گفت: به خدا سوگند هرگز از شما جدا نمی شوم تا خون من با خون شما درآمیزد.