سنگ آرامگاه ها، سندهایی بی پناه در سایه غفلت

یک عکاس و مستندنگار گورستان های تاریخی، از وضعیت اسفناک سنگ های آرامگاه ها که اسناد فرهنگی هستند، انتقاد کرد.

- قاچاق سنگ آرامگاه ها به دیگر کشورها؛ بی فکری مسئولان ما، برنامه های مدیران دیگر کشورها! وی با اشاره به اخبار پیاپی سرقت سنگ آرامگاه های ایران و پرکشیدن این اسناد تاریخی به دیگر کشورها از جمله کشورهای جنوب خلیج فارس گفت: هیچ کس پیگیر این اتفاق های تلخ نیست!؛ هیچکس پیگیری نمی کند که این سنگ آرامگاه ها با این وزن و با این حجم، چگونه سر از دیگر کشورها درمی آورد؟، چگونه می رود؟، چه کسانی می برند؟، تاریخ ما چه می شود؟ و چه نهادهایی باید پاسدار و پیگیر بازگشت سنگ های سرقت شده باشند؟؛ آیا مسئولان کشور می فهمند که چه اسنادی در حال از دست رفتن است؟؛ گمان نکنم!؛ اما قطعاً مدیران برخی کشورها می دانند که چگونه می شود با سنگ آرامگاه ها، برای بیابان های بی آب و علف و بی ریشه و پیشینه خود، هویت سازی کنند! .

تمیزی گفت: سنگ آرامگاه ها، یکی از مظلوم ترین اسناد تاریخی اند.

نه مسئولان، نه هیئت های امنای امامزاده ها و مساجد و نه حتی مردم، اهمیتی برای این اسناد ارجمند قائل نیستند! ببینید در تهران چه بر سر گورستان باغ طوطی آوردند و ببینید سال هاست با تن گورستان های ابن بابویه، امامزاده عبدالله و دولاب چه می کنند!.