زبان آموزی؛ بازار یا مأموریت فرهنگی؟

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، یادداشت _ سهراب آسا (پژوهشگر مستقل و مدرس زبان): - خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، یادداشت _ سهراب آسا (پژوهشگر مستقل و مدرس زبان): در روزگار ما که مرز میان دانش، فرهنگ و سیاست گذاری روزبه روز سیال تر می شود، آموزش زبان های خارجی در ایران دیگر صرفاً عرصه ای برای فراگیری واژگان و گرامر نیست؛ بلکه به میدان پیچیده ای از بازنمایی، تمایز، نابرابری و آرزو بدل شده است.

برای نگارنده که بیش از بیست سال در کلاس های زبان نشسته و برخاسته ام - چه در مقام مدرس، چه به مثابه کنشگر حوزه علم و فناوری - نخستین پرسش در تحلیل این پدیده نه چگونه زبان بیاموزیم؟ ، بلکه این است که در ایران، آموزش زبان دقیقاً چه چیزی را بازنمایی می کند؟ آنچه در ادامه می آید، حاصل تلاقی تجربه زیسته با نگاه سیاست گذارانه است؛ تلاشی برای کاوش در لایه های پنهان ساختار آموزش زبان در ایران معاصر ساختاری که حتی در دوره رونق اقتصادی و فرهنگی ایران پس از 1376 بر بستری از بی ثباتی نهادی، گسست سیاستی و حذف نمادین مدرسان استوار شده است.

زبان به مثابه سرمایه فرهنگی از دهه 1370 و با شدت یافتن جریان های نئولیبرال در ساختار آموزش، شاهد گسترش قارچ گونه ی مؤسسات خصوصی زبان بوده ایم.