خانه ای که برای شادی ساخته نشد

رمان «خانه شادی» اثر ادیت وارتون نه فقط داستان زنی تنها، بلکه افشاگری ای عمیق علیه ساختارهای ظالمانه جنسیتی، طبقاتی و اخلاقی زمان خود است.

- رمان خانه شادی اثر ادیت وارتون نه فقط داستان زنی تنها، بلکه افشاگری ای عمیق علیه ساختارهای ظالمانه جنسیتی، طبقاتی و اخلاقی زمان خود است.

به گزارش ایسنا، صبا صحبتی، منتقد و مترجم در یادداشتی بر این رمان نوشته است: ادیت وارتون (1862–1937) یکی از چهره های درخشان ادبیات آمریکا در آغاز قرن بیستم است؛ نویسنده ای که با نگاهی موشکافانه و زبانی بی پیرایه، شکوه و پوچی طبقه اشراف نیویورک را در عصر طلایی آمریکا به تصویر کشید.

او نخستین زنی بود که جایزه پولیتزر ادبی را برای رمان عصر بی گناهی (1920) دریافت کرد؛ رمانی که همچون خانه شادی (1905) به بررسی محدودیت های اجتماعی، اخلاقی و جنسیتی در طبقات مرفه جامعه می پردازد.

هر دو اثر، بارها در فهرست بهترین رمان های قرن بیستم جای گرفته اند و جایگاه وارتون را به عنوان یکی از مهم ترین رئالیست های آمریکایی تثبیت کرده اند.

در این میان، خانه شادی شاید تلخ تر، شخصی تر و از لحاظ اخلاقی چالش برانگیزتر باشد.

این رمان با ترجمه سهیل سمی از سوی نشر برج منتشر شده است.