امروز با خیام: ای کاش که جای آرمیدن بودی

کز خواب کسی را گُلِ شادی نَشِکُفْت کاری چه کنی که با اَجَل باشد جُفْت ؟می خور که به زیر خاک می باید خُفْت ---------------- آنان که محیط فضل و آداب شدنددر جمع کمال شمع اصحاب شدند ره زین شب تاریک نبردند برونگفتند فسانه ای و در خواب شدند -------------- از آمدن و رفتن ما سودی کو؟وز تار امید عمر ما پودی کو؟ چندین سر و پای نازنینان جهانمی سوزد و خاک می شود دودی کو؟ ------------ ای کاش که جای آرمیدن بودییا این ره دور را رسیدن بودی کاش از پی صد هزار سال از دل خاک