ماجرای وصیتنامه کوتاه آیت الله بهجت؛ پرهیز از عنوان «آیت الله العظمی»

آیت الله بهجت از نظر ظاهری با وقار بودند؛ اما تکبر نداشتند، نه پشت سر را نگاه می کردند و نه این طرف و آن طرف را، خیلی باوقار حرکت می کردند.

- ماجرای وصیتنامه کوتاه آیت الله بهجت؛ پرهیز از عنوان آیت الله العظمی آیت الله بهجت از نظر ظاهری با وقار بودند؛ اما تکبر نداشتند، نه پشت سر را نگاه می کردند و نه این طرف و آن طرف را، خیلی باوقار حرکت می کردند.

به گزارش خبرنگار مهر ، امروز 27 اردیبهشت سالروز رحلت عالم ربانی، فقیه و عارف روشن ضمیر حضرت آیت الله محمدتقی بهجت است.

آن عالم برجسته در اواخر سال 1334 قمری در خانواده ای دیندار در شهر مذهبی فومن استان گیلان، چشم به جهان گشود.

تحصیلات ابتدایی را در مکتب خانه فومن به پایان برد، و پس از آن در همان شهر به تحصیل علوم دینی پرداخت.

پس از طی دوران مقدماتی تحصیلات دینی در شهر فومن، به سال 1348 قمری هنگامی که تقریباً 14 سال از عمر شریفش می گذشت به عراق مشرف شد و در کربلا اقامت گزید.

آیت الله بهجت در دوران سطح و خارج از محضر استادان بزرگی چون آیات: آقا سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیا عراقی، و میرزای نایینی و حاج شیخ محمد حسین غروی اصفهانی بهره ها برد.

ایشان در ضمن تحصیل و پیش از دوران بلوغ، به تهذیب نفس همّت گمارده، و در کربلا در تفحّص استاد و مربی اخلاقی بر آمده و به وجود آیت الله سید علی قاضی که در نجف