شیراز نیازمند خوانش دوباره تاریخ خود است

اردیبهشت، دلرباترین ماه از نگینِ دلبرای شهرهای ایران، «شیراز» است.

آنچنان مسحورکننده که سعدی شیرین سخن را به تصنیف گلستان می دارد و قرن ها بعد گردشگران را به تماشا در کوچه باغ های این شهر.

- اردیبهشت، دلرباترین ماه از نگینِ دلبرای شهرهای ایران، شیراز است.

آنچنان مسحورکننده که سعدی شیرین سخن را به تصنیف گلستان می دارد و قرن ها بعد گردشگران را به تماشا در کوچه باغ های این شهر.

اما چه شد که نیمه اردیبهشت ماه، نام شیراز را گرفت؟ به گزارش ایسنا، نیمه این ماه، 15 اردیبهشت را روز شیراز نامیده اند؛ نامگذاری که پس از پیشنهاد و تثبیت روزهای سعدی و حافظ در سال 1376 انجام می شود و این سه پیشنهاد از کوروش کمالی بوده است.

او در سال 1380 نامگذاری روزی به نام شیراز را پیشنهاد می کند.

حال، 24 سال از آن روز گذشته و روز شیراز، برنامه ای پیوسته در جدول رویدادهای فرهنگی ملی، از دل برآمده و بر دل نشسته، شده است.

به این بهانه، با کوروش کمالی، طراح روز شیراز گفت وگویی انجام شد.

کمالی، روند شکل گیری روز شیراز را چنین بیان کرد: 28 آبان ماه سال 1380 طی نامه ای به مهندس فرج الله رجبی، شهردار وقت شیراز پیشنهاد نامگذاری روزی به نام شیراز با توجه به اهمیت فرهنگ شهر شیراز و ضرورت توجه جدی به جنبه های گوناگون آن و نیز فراهم آوردن زمینه های مشارکت شهروندان در توسعه ش