معماری؛ نبض هویت ایرانی

معماری آینه روح جامعه است؛ امروز، در روز معمار، از پیچیدگی های درونی و تداوم هویت شهری سخن می گوییم.

- ایسنا/اصفهان معماری آینه روح جامعه است؛ امروز، در روز معمار، از پیچیدگی های درونی و تداوم هویت شهری سخن می گوییم.

روز سوم اردیبهشت، روز بزرگداشت معمار و هنر معماری ایران است؛ فرصتی برای بازاندیشی درباره جایگاه معماری در زندگی فردی و جمعی ما.

معماری، فراتر از ساختن بنا و تأمین سرپناه، ابزاری برای بازتاب روح زمانه و تصویرگر تداوم تاریخی یک ملت است.

امروز، در میانه آشفتگی های اقتصادی و بی سامانی های ساختاری، معماری می تواند پل ارتباطی میان گذشته و آینده باشد و نسلی نوپدید را ترغیب کند که به جای تقلید صرف یا فاصله گیری افراطی از میراث، راه میانه و متوازن را بپویند.

معماری خوب، آن معماری است که از جسمی فیزیکی فراتر رفته و در قالب فرم و فضا، پیام و حس خلق می کند؛ ایجاد آرامش در خانه، برانگیختن تعامل و خلاقیت در فضاهای کاری یا انتقال پیام های فرهنگی و تاریخی در بناهای عمومی و یادمان ها.

در ایران، چالش های متعدد از ضعف نظام مهندسی گرفته تا ساختارهای آموزشی خشک و بی انعطاف باعث شده اند که معماران جوان ناامید شوند یا به دنبال راه حل های سطحی بگردند.