دیوار برلین

به موجب توافق‏هایی که پس از جنگ جهانی دوم بین چهار دولت اشغال کننده آلمان صورت گرفت، آلمان بین این چهار دولت تقسیم شد و برلین پایتخت آلمان نیز با اینکه در وسط منطقه اشغالی شوروی واقع بود، - در اختیار چهار دولت شوروی، فرانسه، انگلستان و امریکا قرار گرفت.

اما پس از چندی، اتحاد جماهیر شوروی با هدف خارج کردن نیرو های نظامی غرب از آلمان شرقی، شهر برلین را محاصره کرد و کلیه راه‏های زمینی و آبی منتهی به آن را بست.

استدلال استالین این بود که اگر غرب خواستار تشکیل کشور آلمان غربی است، لازم نیست به حضور خود در آلمان شرقی ادامه دهد.

اما استدلال می‏کرد که، چون چکسلواکی در دست شوروی است و نروژ نیز در معرض خطر قرار دارد، بنابراین اگر سه دولت دیگر، از آلمان شرقی و برلین عقب‏نشینی کنند، به معنای سقوط آلمان غربی خواهد بود؛ لذا هاری ترومن، رییس جمهور وقت امریکا تصمیم گرفت محاصره برلین را بشکند.

در این میان، شورای امنیت ملی امریکا نیز با هدف جنگ مقابله با شوروی، دو گروه از بمب‏افکن‏های خود را که حامل بمب‏های هسته‏ای بودند، به انگلستان اعزام کرد.

در این میان، پیمان آتلانتیک شمالی، ناتو در چهارم آوریل 1949م تشکیل شد و امریکا با شکستن محاصره برلین، تا آستانه جنگ با شوروی پیش رفت.