روابط عمومی تاریک و چراغ روشن باج گیران اینترنتی

عصرایران ؛ دکتر علی شاکر (کارشناس رسانه) - فرض کنید جانوری پای شما را گاز بگیرد و پا عفونت کند.

بار اول آنتی بیوتیک ها کارساز است، عفونت از بین می رود و حال تان خوب می شود.

اما اگر برای دیگران هم همین اتفاق بیفتد، طبیعی ترین کار این است که به جای بیشتر کردن تعداد پزشکان و پرستاران در بیمارستان ها و انباشت آنتی بیوتیک، آن عامل (جانور مهاجم) و مهم تر از آن، شرایط نامساعدی را که باعث حضور و فعالیت این جانور شده است، پیدا کرده و ریشه کن کنیم.

در ماجراهای اخاذی از روابط عمومی ها، ماجرا به همین مثال شباهت دارد.

برخورد با هر مورد اخاذی به صورت جداگانه، مانند مصرف آنتی بیوتیک است؛ موقتاً مشکل را حل می کند، اما ریشه بیماری باقی می ماند.

جانور وحشی در اینجا همان باج گیرها هستند، اما شرایط نامساعد موجود که بستر فعالیت آنان را فراهم می سازد، پیچیده تر است؛ شرایطی که شفافیت سازمانی را مخدوش می کند و در عمل بر ضعف های درونی سازمان سرپوش می گذارد و در مواردی پیش از اینکه اهالی رسانه، درخواستی مطرح کنند، برخی عناصر ناآگاه در سازمان از روابط عمومی می خواهند به هر نحوی شده، نگذارد ضعف سازمان منعکس شود.

این یعنی چرخه ی متعامل فساد میان رسانه هایی که ناگهان از خود می پرسند: مگر ما بگوییم درست می شود؟ و پاسخ اگر نه باشد، این بازی ادامه می یابد.