نقش حکمرانی داده در مدیریت شهری؛ بررسی چالش ها و پیامدها در ساختار شهرداری های ایران

در عصر دیجیتال، داده ها به یکی از مهم ترین منابع قدرت و تصمیم سازی در مدیریت شهری تبدیل شده اند.

شهرداری ها به عنوان نهادهای محوری در اداره امور شهر، نیازمند حاکمیت مؤثر بر داده ها هستند تا بتوانند شفاف، کارآمد و پاسخ گو عمل کنند.

سنسورها، اینترنت اشیاء، داده های مکانی و دوقلوهای دیجیتال تنها بخشی از فناوری هایی هستند که ظرفیت تحول در مدیریت شهری، ارائه خدمات عمومی، و بهبود کیفیت زندگی شهروندان را فراهم می سازند.

در این میان، آنچه کارآمدی این فناوری ها را تضمین می کند، نه صرفاً حجم داده ها، بلکه حاکمیت مؤثر بر داده هاست؛ یعنی مجموعه ای از ساختارهای نهادی، فنی، حقوقی و سیاست گذاری که چرخه تولید، ذخیره سازی، تحلیل، اشتراک گذاری و بهره برداری از داده ها را مدیریت می کنند.

گزارش اخیر سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) با عنوان Smart City Data Governance: Challenges and the Way Forward به بررسی نظام مند چالش ها و فرصت های پیش روی حاکمیت داده در شهرهای هوشمند می پردازد.

این گزارش نشان می دهد که کیفیت و بهره وری پروژه های شهر هوشمند به شدت وابسته به ساختار حاکمیت داده ای آنهاست و ضعف در این حوزه، پروژه ها را از مقیاس آزمایشی فراتر نمی برد.