درباره زن سرخ پوش میدان فردوسی

ساکت و آرام در گوشه ای از میدان می نشست و به رهگذران خیره می شد، بدون آن که با کسی حرف بزند یا چیزی بخواهد.

برخی معتقد بودند که او در انتظار معشوقی گمشده است، - ساکت و آرام در گوشه ای از میدان می نشست و به رهگذران خیره می شد، بدون آن که با کسی حرف بزند یا چیزی بخواهد.

برخی معتقد بودند که او در انتظار معشوقی گمشده است، اما در مصاحبه ای که مسعود بهنود در سال 1355 با او انجام داد، این روایت ها را انکار کرد.

 زن سرخ پوش میدان فردوسی، که با نام یاقوت شناخته می شود، یکی از چهره های مرموز و در عین حال نمادین تاریخ معاصر تهران است.

او به مدت حدود 30 سال، هر روز با پوششی سرتاپا قرمز در ضلع شمال شرقی میدان فردوسی می ایستاد و در سکوت به رهگذران می نگریست.

حضور مداوم و رفتار خاص او، باعث شد تا به نمادی از انتظار، عشق و وفاداری در فرهنگ شهری تهران تبدیل شود.

حضور در میدان فردوسی به گزارش خبرآنلاین، یاقوت متولد سال 1305، زنی لاغر با چهره ای استخوانی بود که همواره با لباس، کفش، کیف، جوراب و حتی بند ساعت قرمز در میدان فردوسی حضور می یافت.

پس از انقلاب، او روسریِ قرمزی را نیز به پوشش خود افزود.

ساکت و آرام در گوشه ای از میدان می نشست و به رهگذران خیره می شد، بدون آن که با کسی حرف بزند یا چیزی بخواهد.