آیا دشمنی طولانی مدت زمینه ساز دوستی افراطی می شود؟

یکی از پرسش های اصلی در این زمینه آن است که آیا دشمنی های طولانی مدت، می توانند خود به تنهایی و بدون محرک بیرونی، زمینه ساز تمایل شدید به دوستی و آشتی شوند؟ - تحلیلی روان شناختی بر چرخش های ناگهانی در روابط ایران و آمریکا آیا دشمنی طولانی مدت زمینه ساز دوستی افراطی می شود؟ یکی از پرسش های اصلی در این زمینه آن است که آیا دشمنی های طولانی مدت، می توانند خود به تنهایی و بدون محرک بیرونی، زمینه ساز تمایل شدید به دوستی و آشتی شوند؟ عصرایران؛ محمد دورقی - پس از چهار دهه دشمنی و تنش های پی درپی، به نظر می رسد مذاکرات اخیر میان ایران و آمریکا وارد مرحله ای غیرمنتظره و شگفت انگیز شده است.

بسیاری از تحلیلگران، پیشرفت این مذاکرات را عمدتاً به شرایط اقتصادی و سیاسی نسبت می دهند.

با این حال، یک بُعد کمتر مورد توجه قرار گرفته، اما به لحاظ تحلیلی بسیار مهم، مربوط به سازوکارهای روان شناختی در روابط بین فردی و بین گروهی است؛ بُعدی که می تواند دینامیک های پنهانیِ این تحولات را روشن کند.

  یکی از پرسش های اصلی در این زمینه آن است که آیا دشمنی های طولانی مدت، می توانند خود به تنهایی و بدون محرک بیرونی، زمینه ساز تمایل شدید به دوستی و آشتی شوند؟ آیا خصومت های تاریخی، به ویژه زمانی که به هویت طرفین گره خورده باشند، به نقطه ای می رسند که میل روان