با این ریش می خوای بری تجریش؟ / سیر و سیاحت تهرانی های قدیم در بهار

بهار فصل سیر وسیاحت است و تفریح و زدودن غبار غم و دلتنگی از دل، چه با رفتن به دامن طبیعت چه با پناه بردن به آستان امامزاده ای آرمیده در محله و منطقه ای نزدیک یا فرسنگ ها دور؛ - با این ریش می خوای بری تجریش؟ / سیر و سیاحت تهرانی های قدیم در بهار بهار فصل سیر وسیاحت است و تفریح و زدودن غبار غم و دلتنگی از دل، چه با رفتن به دامن طبیعت چه با پناه بردن به آستان امامزاده ای آرمیده در محله و منطقه ای نزدیک یا فرسنگ ها دور؛ امری بسیار رایج که میان تهرانی های قدیم بود و تا امروز هم کم وبیش ادامه دارد.

اردیبهشت، ماه گلگشت بود.

هوا خوب بود و مردم از فرصت هوای خوش استفاده می کردند و به گردش و بیشتر هم به امامزاده داوود می رفتند.

اینها را نصرالله حدادی تهران پژوه می گوید و ادامه می دهد: اساسا در گذشته مردم سیاحت و زیارت را با هم داشتند یعنی اطراف تهران را انتخاب می کردند هم قصدشان این بود که تفریح و زیارتی کنند و هم تن را سبک می کردند.

یادم می آید همین موقع ها بود.

فصل توت بود و نیمه اردیبهشت سال های 48-50 که با خانواده رفتیم امامزاد داوود.

سفر ما چند روزه بود.

فرحزاد باغ های زیادی داشت.

یک باغی بود به اسم باغ خاله.

شب آنجا ماندیم بعد راهمان را ادامه دادیم رسیدیم امامزاده و زیارت کردیم و پیاده برگشتیم.