در میانه نمایشگاه کتاب

38نمایشگاه کتاب تهران، فراتر از یک رویداد فرهنگی، صحنه ای انسانی ست؛ جایی که طیف وسیعی از افراد، با پوشش، سن، شغل و سبک متفاوت زندگی خود، در جست وجوی معنا و دنیای پر رمز و راز کتاب ها در آن حضور می یابند.

من به عنوان عکاس 10 روز در نمایشگاه کتاب تهران حضور داشتم؛ در میان رفت وآمد پرشمار آدم ها، جایی را پیدا کردم میان روشنایی و تاریکی.

در این نقطه، آدم ها از تاریکی به نور می آمدند — بدون اینکه بدانند دیده می شوند، بدون هیچ فیگور یا تظاهری.

این مجموعه، حاصل مشاهده ی مداوم من در همان نقطه است؛ جایی که نور، چهره ها را بی واسطه آشکار و لحظه ای ناب از حضور انسانی را ثبت می کرد.

من فقط تماشا کردم؛ کارم این بود که منتظر بمانم، نگاه کنم و بعد آن لحظات را ثبت کنم؛ بدون دخالت، قضاوت و هیچ گفت وگویی.

این عکس ها، نه بازنمایی هویت اند، نه توضیحی درباره افراد، آن ها فقط تکه هایی هستند از عبور آدم ها در نور.