جوهر خاطره؛ رَد مهر بر تخته معلم!

سال 85، در نخستین سال تدریس معلمی اش هنگام یادداشت برداری با حرکت صندلی به عقب سر خورد و زیر میز افتاد ملیحه رحیمی می گوید: «انگار یک لحظه از زمین محو شدم و بچه ها حسابی خندیدند.

- سال 85، در نخستین سال تدریس معلمی اش هنگام یادداشت برداری با حرکت صندلی به عقب سر خورد و زیر میز افتاد ملیحه رحیمی می گوید: انگار یک لحظه از زمین محو شدم و بچه ها حسابی خندیدند.

خبرگزاری مهر ، گروه مجله - فاطمه برزویی: روز معلم بود و زنگ منطق.

از وقتی وارد دبیرستان شده بودیم، دیگر خبری از کادوهای همگانی برای معلم ها نبود.

اگر هم کسی هدیه ای می خرید، معمولاً به انتخاب خودش و برای معلمی بود که با او ارتباط خوبی داشت.

کلاس های فلسفه و منطق با خانم ملکه پندجو همیشه حال و هوای خاصی داشت.

آن روز هم تصمیم گرفتیم روز معلم را جور دیگری جشن بگیریم؛ با اجرای ادای معلم هایی که با آن ها کلاس داشتیم.

فضای کلاس پر از خنده و شوخی شده بود.

خانم پندجو از ته دل می خندید، به خصوص وقتی نوبت به خودش رسید.

چون همیشه وقتی وارد کلاس می شد، با حالتی خاص روی صندلی لم می داد و با همان لحن همیشگی اش می گفت: خب بچه ها، وقتش است برویم سراغ متن و عیم همین حالت را بهتر از خودش بچه ها در آوردند.