فال حافظ 27 اردیبهشت 1404

مدتها به امید رسیدن به روز وصال انتظار کشیده ای.

درد دوری و فراق، تاب و تحملت را به نهایت رسانده و تو را از همه چیز خسته کرده است.

- مدام خون جگر می خورم ز خوان فراقفلک چو دید سرم را اسیر چنبر عشقببست گردن صبرم به ریسمان فراقبه پای شوق گر این ره به سر شدی حافظبه دست هجر ندادی کسی عنان فراق تعبیر فال حافظ 27 اردیبهشت 1404 مدتها به امید رسیدن به روز وصال انتظار کشیده ای.

درد دوری و فراق، تاب و تحملت را به نهایت رسانده و تو را از همه چیز خسته کرده است.

زندگیت بی سامان و خودت ویران شده ای، اما بدان آنکه شوق طلب در سر دارد به این سادگی از میدان به در نخواهد رفت و با تمام قدرت پابرجا خواهد ایستاد.

نتیجه تفال به دیوان حافظ 1- حضرت حافظ در بیت های دوم، چهارم و ششم می فرماید: * دوست و همدم خیال یار در رویا گشتیم و هم صحبت صبر و بردباری و همنشین سوز دوری شدیم و با جدایی در یک جا فراهم آمدیم.

* آن سر که از بالش به آسمان می رسید، قسم به رهروان راستین که آن را بر درگاه هجران و جدایی گذاشتم.

* اینک چاره ای نیست زیرا که زورق شکیبایی من که بادبان هجران بر آن افراشته بود، در دریای عشق به غرقاب گرفتار شده است.

و در بیت آخر می فرماید: * اگر راه وصال به پای اشتیاق طی شود، هیج کس زمام ناکامی و دوری از عاشق را به دست جدایی نمی داد.