مرتضی شدن یا کامران ماندن؟

بیست فروردین سال روز شهادت مرتضی آوینی یادآور قصه های پرپیچ و خم زندگی این راوی بزرگ دفاع مقدس بود.

- بیست فروردین سال روز شهادت مرتضی آوینی یادآور قصه های پرپیچ و خم زندگی این راوی بزرگ دفاع مقدس بود.

به گزارش ایسنا، اطلاعات نوشت: پاسخ کوتاه اقناعی این پرسش، شهادت سید مرتضا آوینی یا کامران مجنون بود.

کامرانِ ناکامی که در تلاطم باورها و گردباد اندیشه ها، شیداپیشگی خاصی در پیش از انقلاب، داشته است.

سید مرتضای انقلابی و همان کامران عهد پهلوی، شاهد عصیانگری های بانویی چشم جادوست و شاید تنها مخزن الاسرارِ همیشه خاموش و شاهد ماجراهای پرشراره فراموش شده او.

راویِ همیشه صامت نکته های ناشنیده و نامه های نانوشته مقطعی از زیست شهرآشوبی، بنام غزاله علیزاده! سربستگیِ این دفینه دلبستگی دو تن، هر بیستم فروردین، از سال 1372 شمسی یعنی شهادت مرتضا، در اندرون خسته دلم، بازخوانی می شود.

حکایتی مستور و مکتوم و مدفون که همچنان گرم و آتشین و شورانگیز، در وجودم باقیست.

باستان شناسی زوایای مدفونِ زیست متلاطم و تطوّر انسان هایی چون مرتضا و غزاله، نوعی غوّاصی لحظات عمیق و اکتشاف مناطق فاش نشده حیات آنان است.

سیاق و سبکی از جان گردی است برای کشف جان داروی تسکین دهنده درد فراق و یافتن نسخه های رسیدن به آرامش.