BMI، شاخصی نامطمئن برای چاقی در ورزشکاران

مشکل اصلی اینجاست که BMI بین توده چربی و توده عضلانی تفاوتی قائل نمی شود.

به همین دلیل، ورزشکاری با عضلات زیاد و چربی اندک ممکن است به اشتباه چاق محسوب شود.

- مشکل اصلی اینجاست که BMI بین توده چربی و توده عضلانی تفاوتی قائل نمی شود.

به همین دلیل، ورزشکاری با عضلات زیاد و چربی اندک ممکن است به اشتباه چاق محسوب شود.

این موضوع در حالی ست که بسیاری از سازمان های ورزشی همچنان از این معیار استفاده می کنند.

بسیاری از ما شاخص توده بدنی یا همان BMI را به عنوان معیاری برای سنجش وزن سالم می شناسیم.

اما آیا این معیار برای همه گروه ها به درستی عمل می کند؟ پژوهشی تازه، به خصوص درباره ورزشکاران مرد، پاسخ جالبی به این پرسش داده است.

به گزارش ایسنا، شاخص توده بدنی (BMI) از طریق تقسیم وزن فرد بر مربع قد او محاسبه می شود.

این شاخص سال هاست به عنوان ملاکی جهانی برای تشخیص اضافه وزن و چاقی در نظر گرفته شده است.

بر اساس معیارهای سازمان جهانی بهداشت، اگر BMI بالاتر از 25 باشد، فرد دچار اضافه وزن و اگر بالاتر از 30 باشد، دچار چاقی محسوب می شود.

با این حال، استفاده از این شاخص برای ورزشکاران همیشه محل بحث بوده، چرا که این گروه معمولاً حجم عضلانی بالایی دارند که می تواند در نتیجه BMI تأثیر بگذارد.