مُشمَّع، مُشما یا مشمبا؟

یکی از واژه هایی که برخی در تلفظ و نگارشش دچار تردید می شوند، «مشمع یا مشما» است که به اشتباه آن را «مشمبا» می گویند.

- یکی از واژه هایی که برخی در تلفظ و نگارشش دچار تردید می شوند، مشمع یا مشما است که به اشتباه آن را مشمبا می گویند.

به گزارش ایسنا، گروه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در فرسته ای درباره درست نویسی آورده است: مُشَمَّع بر وزن مُعظّم از واژه شمع به معنی موم آمده، ولی معمولاً آن را مُشَمّا و گاه مشماع (و به غلط مشمبا) می گوییم.

مشمع یعنی شمع آلود، موم آلود، پارچه ای که با شمع یا موم آلوده شده باشد.

در زبان فارسی این واژه بیشتر با دو نگارش مشمع و مشما به کار رفته است.

در لغت نامه دهخدا درباره واژه مشمع آمده است: [ مُ شَ مْ مَ ] (ع ص، اِ) موم جامه.

(آنندراج).

مومی و انداخته شدهٔ در موم گداخته و اندوده شدهٔ با موم.

(ناظم الاطباء).

جامه ای که به موم گداخته، اندایند تا آب و رطوبت از آن نترابد.

به موم آغشته.

پارچه و جامه که به موم آغارند، عدم نفوذ رطوبت را.

منسوجی که به موم مذاب چشمه های آن را پر کنند تا مانع نفوذ رطوبت شود.

موم آلود.

به موم گرفته.

جامهٔ آلودهٔ به موم تا آب در وی نفوذ نکند.

پارچهٔ مخصوص به موم اندوده که از آن کهنهٔ شیرخواره و جامهٔ بارانی و امثال آن کنند.