اراک چراغ فوتسال را خاموش کرد/میخ آلومینیومی بر تابوت خاطرات فوتسالی!

خبر انحلال تیم فوتسال ایرالکوی اراک از آن دست اتفاقاتی بود که میان حجم زیاد اخبار این روزهای رسانه ها گم شد.

- خبر انحلال یک تیم فوتسال فقط پایان ماجرا نیست، بلکه نمونه ای از بحرانی بزرگ تر است: بی برنامگی، تصمیمات شتاب زده و عدم تعهد در نظام تیمداری فوتسال ایران.

واقعیت این است که فوتسال ایران به رغم افتخارات بین المللی و جایگاه تثبیت شده در سطح آسیا و حتی جهان در سطح باشگاهی همچنان روی یک زمین لرزان حرکت می کند.

باشگاه هایی بدون برنامه بلندمدت، بدون ساختار مالی پایدار و اغلب با تکیه بر تصمیمات فردی مدیرانی که با کوچک ترین تغییر در شرایط اقتصادی یا مدیریتی، به سادگی قید تیم را می زنند.

  مدیرانی که نه با انگیزه توسعه فوتسال، بلکه فقط برای اعتبارسازی موقت، جلب توجه رسانه ها یا پاسخ به فشار های مقطعی وارد گود می شوند اما وقتی فشار بودجه بالا می گیرد یا وقتی پای حسابرسی های قانونی به میان می آید ساده ترین راه را انتخاب می کنند: انحلال!   تصمیمات احساسی به جای استراتژی! بزرگ ترین معضل ورزش های تیمی در ایران به ویژه فوتسال، فقدان نگاه راهبردی ست.

در شرایطی که تیمداری نیازمند چشم انداز حداقل 5 ساله است، تصمیم گیری ها در اکثر باشگاه ها محدود به بازه های چندماهه یا نهایت یک فصل است.