در ضرورت غیرمستقیم بودن مذاکرات!

در مذاکره غیرمستقیم لذتی است که در نوع مستقیمش نیست.

در شکل مستقیم آن، طرفین مجبورند توی چشم همدیگر نگاه کنند و به یاد خیلی از چیزها بیفتند که یادآوری آنها در وضعیت حساس کنونی، - مخلّ حیات است و مضرّ مذاکرات.

به گزارش ایسنا،رضا رفیع، نویسنده و طنزپرداز در یادداشتی طنزگونه با این عنوان نوشت: در اهمیت و ضرورت غیرمستقیم بودن مذاکرات و ارجح بودن آن بر نوع مستقیم و سیخکی اش، از همان قدیم الایام سخن ها گفته شده است.

یک پدیده جدید مربوط به الآن نیست.

چرا که خب مستقیم رفتن کاری ندارد.

شما جلو تاکسی را هم که می گیری، اگر بگویی مستقیم ، فی الفور سوارت می کند.

مهم این است که غیرمستقیم بروی و سوارت بکند.

پیدا کردن راه غیرمستقیم، سخت است و کاربلدی می خواهد.

شما حتی در ترانه های امروز هم مشاهده می کنید که طرف برای پیدا کردن مسیری غیرمستقیم، التماس می کند: بگو بگو کدوم خیابونه   که منو به تو می تونه برسونه؟ تازه قبلش هم حالت آماده باش پیدا می کند وبا چشم گذاشتن روی برخی چیزها، به مقصد و مقصود مورد نظرفکر می کند: چشامو رو هم میذارم و    تو رو به یادم میارم و در مذاکره غیرمستقیم لذتی است که در نوع مستقیمش نیست.

در شکل مستقیم آن، طرفین مجبورند توی چشم همدیگر نگاه کنند و به یاد خیلی از چیزها بیفتند که یادآوری آنها در وضعیت حساس کنونی، مخلّ ح�