اروپا «اسنپ بک» را به آمریکا تقدیم می کند؟

انقضای قطعنامه 2231 و لغو قطعنامه های تحریمی در مهرماه 1404، تنها ثمره و میوه قابل توجه برجام و مقطعی سرنوشت ساز برای ایران است.

  - شورای امنیت سازمان ملل متحد 29 تیر 1394 (20ژوییه 2015)، با اکثریت قاطع (15 رای مثبت از 15 عضو) توافق جامع هسته ای میان ایران و گروه 1+5 را در قالب قطعنامه 2231 تایید کرد.

با تصویب این قطعنامه برای اولین بار در تاریخ سازمان ملل، کشوری با گرفتن قطعنامه های متعدد ذیل فصل 7 منشور ملل متحد، توانست بدون حتی یک روز اجرای این قطعنامه ها همه قطعنامه های قبلی را لغو و از ذیل فصل 7 منشور خارج شود.

  این مساله آنقدر حایز اهمیت و منحصر به فرد بود که در متن قطعنامه نیز به این موضوع اشاره شد؛ تحت این عنوان که این یک تغییر بنیادین در رابطه ایران با شورای امنیت سازمان ملل است .

در سال 2006 شورای امنیت با صدور اولین قطعنامه (1996) ذیل فصل هفتم، برنامه هسته ای ایران را تهدید علیه صلح و امنیت جهانی اعلام کرد و بعد از آن با تصویب پنج قطعنامه 1737 (2006)، 1747 (2007)، (2008) 1803، 1835 (2008)، 1929 (2010) ذیل فصل هفتم تحریم ها و محدودیت های شدید هسته ای، اقتصادی و نظامی علیه کشورمان اعمال کرد.

قطعنامه هفتمی هم به شماره 2224 که در 9 ژوئن 2015 (19خرداد 1394) برای تمدید موجودیت هیات کارشناسان (Panel of experts) به تصویب شورای امنیت رسید.