اینجا هر نگاه قصه ای ناگفته دارد

در گوشه ای از شهر مشهد، جایی که زندگی با تمام سرعت در جریان است، بیمارستان روانپزشکی ابن سینا در سکوتی غریب فرو رفته است؛ دیوارهای رنگ و رو رفته و ترک خورده، - ایسنا/خراسان رضوی در گوشه ای از شهر مشهد، جایی که زندگی با تمام سرعت در جریان است، بیمارستان روانپزشکی ابن سینا در سکوتی غریب فرو رفته است؛ دیوارهای رنگ و رو رفته و ترک خورده، گویا قصه های ناگفته ای از درد و رنج را در خود پنهان کرده اند، اینجا جایی است که انسان هایی با روانهای آزرده، در جستجوی التیام و آرامش روزگار را می گذرانند.

از درِ ورودی که می گذری، گویی وارد دنیایی دیگر شده ای؛ دنیایی که زمان در آن متوقف شده و عقربه های ساعت با ریتمی کُند و دلگیر حرکت می کنند.

نور مهتابی بی رمق روی دیوارهای رنگ پریده می لغزد وارد یکی از قدیمی ترین بخش های این بیمارستان می شوم ، بوی تند دارو اولین چیزی است که به استقبالم می آید؛ بویی که در تمام فضا پیچیده و یادآور دردهایی است که در این چهاردیواری پنهان شده اند، راهروها طولانی و ساکتند.

نور مهتابی بی رمق روی دیوارهای رنگ پریده می لغزد و سایه هایی می سازد که انگار قصد دارند قصه های ناگفته را برملا کنند.

قدم هایم آهسته می شوند؛ گویی می ترسم سکوت را بشکنم، سکوتی که سنگین تر از هر فریادی است.