اهمیت خلیج فارس در دوره ساسانی

از زمان سناخریب آشوری تا نیمه قرن چهارم میلادی، نخستین بار بود که یک نیروی دریایی در خلیج فارس پدید آمد.

فرماندهی مستقیم این نیرو که بیشتر برای رفع مزاحمت دزدان عرب سواحل و بسط قدرت دریایی امپراتوری ساسانی در خلیج فارس به کار گرفته شد با شاهنشاه ساسانی شاپور دوم بود.

- وجه شاهان ساسانی به شهرسازی در کرانه های شمالی و جنوبی خلیج فارس مهمترین دلیل بر رویکرد آنان به این آبراه استراتژیک است.

 شاهد بارز این قول، ساخته شدن بنادری چون هرمزاردشیر (اهواز) ویه اردشیر (سلوکیه) ، بهمن اردشیر، ریو اردشیر (بوشهر کنونی) و رام اردشیر و بت اردشیر در سواحل بحرین بود.

  به گزارش تاریخ ما، شاپور دوم  توجه خاصی به دریای پارس داشت، تا آنجا که به ایجاد یک نیروی دریایی برای دفاع از مرزهای طولانی ایران اقدام کرد.

سر پرسی کاکس می نویسد: از زمان سناخریب آشوری تا نیمه قرن چهارم میلادی، نخستین بار بود که یک نیروی دریایی در خلیج فارس پدید آمد.

فرماندهی مستقیم این نیرو که بیشتر برای رفع مزاحمت دزدان عرب سواحل و بسط قدرت دریایی امپراتوری ساسانی در خلیج فارس به کار گرفته شد با شاهنشاه ساسانی شاپور دوم بود.

گسترش قلمرو دریایی ایران تا سواحل شرقی عربستان و تجارت دریایی ایرانیان در سواحل عمان هند و سیلان از ویژگی های دوران شاپور دوم ساسانی بود.