سحرخوانی؛ آیینی ماندگار در فرهنگ مردم خراسان رضوی

سحرخوانی یکی از آیین های قدیمی و زیبا در فرهنگ مردم خراسان رضوی بوده است.

این آیین از دیرباز به عنوان یکی از روش های بیدار کردن مردم برای سحری و ایجاد فضایی معنوی و روحانی در ماه مبارک رمضان به کار می رفته است.

- ایسنا/خراسان رضوی سحرخوانی یکی از آیین های قدیمی و زیبا در فرهنگ مردم خراسان رضوی بوده است.

این آیین از دیرباز به عنوان یکی از روش های بیدار کردن مردم برای سحری و ایجاد فضایی معنوی و روحانی در ماه مبارک رمضان به کار می رفته است.

با گذشت زمان و تغییرات فرهنگی و اجتماعی، این آیین به تدریج کم رنگ شده و به فراموشی سپرده شده است.

سحرخوانی به عنوان یکی از آیین های قدیمی در خراسان رضوی، به خصوص در روستاها و مناطق کوچک، جایگاه ویژه ای داشت.

سحرخوان ها با صدای دل نشین و موزون اشعار مذهبی و دعاهایی را می خواندند که مردم را برای سحری بیدار می کردند.

سحر خوانی ها معمولاً به صورت گروهی برگزار می شد.

گروهی از افراد محلی، بیشتر مسن ترها یکی دو ساعت قبل از اذان صبح در کوچه ها و محلات روستا و شهر حرکت می کردند و با صدای بلند و هم نوا، اشعاری مذهبی و دعاهایی را می خواندند.

برخی هم به پشت بام رفته و طبل می زدند و سحر خوانی می کردند.

این اشعار معمولاً به زبان محلی و با لهجه های مختلف خراسانی بود.