اروپا بعد از ترامپ؛ سلاح دارد اما ماشه زیر انگشت آمریکاست!

تنها راه برای اروپایی ها هم برای مقابله با توفان کنونی این است که به طور تهاجمی به یک بازیگر ژئوپلیتیک برای احقاق حق خود تبدیل شوند.

-     خودمختاری استراتژیک همیشه یک اصطلاح مبهم بوده است.

یکی از آنها (برداشت ها در مورد این اصطلاح) به نیاز اروپا برای انجام اقدامات بیشتر برای تقویت دفاع خود اشاره داشت.

در نسخه جاه طلبانه تر و موذیانه تر آن، به معنای انجام اقدامات بیشتر به طور مستقل از ایالات متحده و تکیه بر صنایع دفاعی داخلی (در حالت ایده آل فرانسوی) به جای صنایع دفاعی آمریکایی بود.

     حتی متعهدترین طرفداران روابط فراآتلانتیکی نیز به سختی می توانند توضیح دهند که چرا این تمایز در زمان فروپاشی کامل اعتماد به ایالات متحده به عنوان یک متحد مهم است.

اگر آمریکای ترامپ قرار نیست بیاید و به دلیل غیر منطقی برای استونی بجنگد پس دقیقاً خرید تجهیزات آمریکایی چه فایده ای دارد؟ با وجود اولویت های متفاوت در دو سوی اقیانوس اطلس، دقیقاً همین استدلال در مورد تجهیزات آمریکایی و همچنین تدارکات از کشورهای غیرمتحد صدق می کند: یعنی در صورت بروز درگیری که اروپا را تحت تأثیر قرار دهد اما نه ایالات متحده (یا برعکس)، بعید است که تولیدکنندگان آمریکایی قراردادهای اروپایی خود را برای تحویل، نگهداری یا قطعات یدکی در اولویت قرار دهند.