روزگاری که هومن برق نورد، آزاده صمدی، بهنوش طباطبایی و ... از بهار می گفتند

در میان نمایشنامه نویسان معاصر ایران، محمد رحمانیان دو نمایشنامه به نگارش درآورده است که اشاراتی مستقیم و غیرمستقیم به آخرین روزهای اسفند و سال نو دارند.

- روزگاری که هومن برق نورد، آزاده صمدی، بهنوش طباطبایی و .

از بهار می گفتند در میان نمایشنامه نویسان معاصر ایران، محمد رحمانیان دو نمایشنامه به نگارش درآورده است که اشاراتی مستقیم و غیرمستقیم به آخرین روزهای اسفند و سال نو دارند.

به گزارش ایسنا، هرچند آمدن بهار و نو شدن طبیعت از دیرباز تا به امروز در شعر شاعران پارسی زبان جایگاهی ویژه داشته، این مضامین در آثار نمایشی ما کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

با این حال محمد رحمانیان با نگارش دو نمایشنامه در آخرین روزهای اسفند و نیز شب سال نو به آخرین روزهای سال و نیز آمدن سال تازه اشاره داشته است.

در این نوشتار که در آخرین روزهای سال منتشر می شود، نگاهی گذرا به این دو نمایشنامه داریم.

بیش از بیست سال پیش، حمید امجد از محمد رحمانیان و محمّد چرم­شیر دعوت کرد تله تئاترهایی با مضمون شب سال نو بنویسند.

آن طرح هرگز به نتیجه نرسید، اما رحمانیان که همواره دلش می ­خواست آن مضمون را در قالب یک نمایشنامه بنویسد، دست به کار شد و نمایشنامه ای نوشت که یک فروپاشی خانوادگی را در تهران معاصر ترسیم می ­کند.