تاریکی مطلق، روشنایی جایزه ها

اولین فیلم بلند علی زرنگار، سروصدای زیادی راه انداخته که با دیدنش نبض حیات سینمای مستقل ایران را زیر انگشتتان حس می کنید؛ علت مرگ نامعلوم!  - 2 بازدید فیلمی با فرم مناسب که یحتمل همین خوش ساختی اش بزرگ ترین عامل خطای شناختی مخاطب می شود و راضی از سینما بیرون می آید.

سروشکل فیلم مرتب است و بازی ها شگفت آورند.

 قصه تا پایان خسته نمی کند و ضرب آهنگ و روایت مطلوبی دارد.

همراهش می شوید، کنجکاو می شوید، مضطرب می شوید و بعید است لحظه شماری کنید برای پایان.

آخر کار چه چیزی دست شما را می گیرد؟ برای این پاسخ باید جهان داستانی و معنایی که برداشت می شود مرور کنیم.

روایت هفت مسافر که قرار است در سفری کوتاه از شهداد به کرمان بروند، با ونی که از فرط قراضگی سپر انداخته است و گویی فیلم ساز اصرار دارد این سپر نباید سفت شود و مدام باید از جا دربیاید و باز جا بخورد؛ انگار مردم سپر انداخته ای درون ون نشسته اند که مانند سایر مردمان این مرز و بوم توقفی می کنند، سپر به دست می گیرند، می کوشند آن را جا بیندازند و دوباره به مسیر ادامه دهند.

مسافران ون سوار بیابان، همان ابتدای سفر متوجه مرگ یکی از سرنشینان می شوند و اینجاست که گره می افتد و چالش آغاز می شود.