«عدم قطعیت» هوایی است که در آن نفس می کشیم

اصل راهنمای اسپیگِلهالتر این است که اگر می خواهید درباره عدم قطعیت به شکلی ثمربخش بیندیشید، باید از اعداد استفاده کنید.

بنابراین دیگر جای هیچ حرف پرت وپلایی درباره شانس ، اقبال ، احتمال ، ریسک ، شاید و الفاظ این چنینی نمی ماند.

چنین چیزی نیازمند دانش ریاضیات است، البته نه از نوع خیلی پیچیده آن (در بسیاری موارد یک جمع و تفریق ساده کار را راه می اندازد).

و گاهی برای روحیه تان خوب است که ببینید چطور ریاضیاتِ پایه می تواند مسائلی را حل کند که آدم ها همیشه در بازی های سرگرم کننده از حلشان عاجزند، مثلاً این سؤال که چقدر احتمال دارد که دو آدم تصادفی را انتخاب کنید که در یک روز به دنیا آمده باشند؟ 2     آنچه اسپیگِلهالتر را به چنین شارح خوبی تبدیل می کند علاقه او به ثبت تلاش های خودش در حل مسائل است.

برای مثال، وقتی از تاریخ بازی های شانسی صحبت می کند، به زمانی برمی گردد که آدم ها با استخوان قوزک پا قمار می کردند؛ به قصابی محلش می رود و یک پای بره می خرد و از قصاب می خواهد مفصل مچ پایش (استخوان قاپ پا یا همان استخوان قوزک) را برایش جدا کند -این استخوان چهاروجهی است و موقع افتادن ممکن است روی هر وجهش زمین بیاید.

سپس شروع به انداختن استخوان می کند و بعد از 200 بار نتایج را در جدولی ثبت می کند.