علت مرگ: نامعلوم؛ لذَتِ دیدنِ یک روایتِ تلخ

کارگردانیِ مسحور کننده در محیطی سترون و محدود؛ اما با میزانسن و قاب بندی حساب شده.

که در پیوندی میان نماها و قاب ها ، حسی هول انگیزی  القا می کند.

- کارگردانیِ مسحور کننده در محیطی سترون و محدود؛ اما با میزانسن و قاب بندی حساب شده.

که در پیوندی میان نماها و قاب ها ، حسی هول انگیزی  القا می کند.

عصر ایران ؛ سیامک واعظی* - دیشب پس از چندسال ، در یک محیطِ خیال انگیز قرارگرفتم: سالنِ انتظارِ سینما.

گویی درونِ بطنِ نهنگِ به گِل نشسته ای جا گرفته بودم که خودش زیر تَلی از ماسه و خاکستر به سختی نفس می کشید.

حسِ غریبی بود که به کامِ جادوییِ نمایشِ فیلم سُر بخورم و جاگیر شَوَم.

تاریکی.

و علتِ مرگ نامعلومِ علی زرنگار.

این روزها در سینمای ایران ، هر چندسال یا چندین سال یک بار این رخدادِ ناب ، رنگِ واقعیت به خود می گیرد.

که بساطِ کامل مُهَیا باشد.

زیرا که گاهی سینما تعطیل است .

یا اغلبْ فیلم ها بوی تعفن و لجنِ هزل و هرز و پول شویی می دهند.

و قصدشان به زیر کشیدنِ سلیقه ی مخاطب است که البته پیروز میدان هم بوده اند.

گاهی فیلم درخشان است ولی بی مجوز.

و گاهی هم بی دلیل مُهرِ توقیف بر سر فیلم کوبانده می شود.

ولی در این آشوبِ این روزهای ایران ، این فیلم با اکرانی هرچند محدود و کم کیفیت ، غنیمتی ست تا نفسِ راحتی بیرون دهیم: هنوز سینما زنده است.