سوریه؛ پایان موازنه، آغاز منازعه؟

با توجه به تمایلات بنیادگرایانه و ضداسراییلی جبهه تحریر الشام شاید ایران بخواهد و بتواند دست کم از در غلتیدن دولت آینده سوریه به سمت دشمنانش جلوگیری کند -   عصر ایران؛ مهران کرمی-  بیشتر مردم سوریه تنها چیزی که از نظام سیاسی شان به یاد دارند، حاکمیت حزب بعث و خاندان اسد است.

حزبی با نگرش سوسیالیست قومی و عرب گرا که در رقابت با حزب بعث عراق نزدیک ترین روابط را پس از انقلاب اسلامی و آغاز جنگ ایران و عراق با جمهوری اسلامی ایران برقرار کرد.

    بعثی خوب، بعثی بد   دولت بعثی سوریه به رهبری حافظ اسد در کنار لیبی معمر قذافی و الجزایر انقلابی آن زمان، به جمهوری اسلامی این پشتوانه و مشروعیت را داد که بگوید: جنگ با عراق جنگی ایرانی_عربی نیست.

   جمهوری اسلامی هم قدر این پشتیبانی را دانست تا با ارسال نفت رایگان به کشور فقیر سوریه، بزرگترین حمایت های مالی و سیاسی را از رژیمی کند که رقیب ایدئولوژیک حزب بعث عراق بود.

    پس از پایان رژیم صدام حسین اما این حمایت ادامه یافت و البته متوجه جبهه ای دیگر یعنی تقابل با اسراییل شد و عنوان جبهه مقاومت به خود گرفت.

    محور این مقاومت حزب الله لبنان بود و مشروعیت بخش آن مبارزه مردم فلسطین به پیشگامی حماس ولی سوریه به عنوان کشوری با سرزمین نسبتا وسیع و رژیمی پایدار پایگاه و گذرگاه و در واقع عمق است�