به یادِ راوی طهرانِ کفِ خیابان

هشتم آذرماه 1403 مصادف است با بیست و پنجمین سالگشتِ درگذشتِ جعفرشهری راوی تاریخ اجتماعی طهرانِ روزگار قجرها و اوایل قرن حاضر.

- هشتم آذرماه 1403 مصادف است با بیست و پنجمین سالگشتِ درگذشتِ جعفرشهری راوی تاریخ اجتماعی طهرانِ روزگار قجرها و اوایل قرن حاضر.

نصرالله حدادی / تهران پژوه: شهری، با نام اصلی جعفر شهری باف در روز سی ام تیرماه سال 1293 در محله اودلاجان تهران، از بطن مادری به نامِ کبری پا به عرصه وجود گذارد و آن گونه که خودش روایت می کند پدرش میرزا آدمِ سربه راه و خانواده دوستی نبود و به همین دلیل در دوران کودکی او مادر و برادرش حسن را درشهر مشهد ترک کرد و آنها را به امان خدا رها نمود! شهری از همان ابتدای نوجوانی مجبور شد تن به کارهای سخت و طاقت فرسا بدهد تا معاش خود را تامین نماید.

به گزارش همشهری آنلاین، او در بخشی از خاطراتش می گوید: مرا به کارگاه حناسایی(سابی) گذاردند.

کاری که مردان قوی هیکل چند روزی در آن دوام نمی آوردند و منِ رنجکش، باید دوام می آوردم و تا حدِ به نرمی رسیدن غُبار، برگ حنا را می ساییدم! این کارِ طاقت فرسا چنان جسم و جان او را خسته و کوفته می کرد که در کنار سنگِ سایشِ حنا به خواب می رفت و او با تلخی هرچه تمام تر، از آن روزهای محنت بار سخن می گفت و درعین حال با یادآوری این غزل حافظ: ناز پروردِ تنعم نَبَرَد