«مَزایندران یا مازندران»، سرزمین دیوها یا خدایان قدیم

«سرزمین ایندرای بزرگ» و می توان «مازندران» را (سرزمین دیوها یا سرزمین خدایان قدیم) و اسامی امکنه آن را مأخوذ از نام خدایان دانست.

- ایسنا/مازندران مَزایندران یا مازندران یعنی: سرزمین ایندرای بزرگ و می توان مازندران را (سرزمین دیوها یا سرزمین خدایان قدیم) و اسامی امکنه آن را مأخوذ از نام خدایان دانست.

مازندران اصلاً مَسکن دیوهای مَزَنی (مازنی) بود که خود مازندرانی ها در آنجا عده ای بیگانه به شمار می رفتند، و به افراد بومی شباهت زیادی نداشتند.

در کتاب بُندهش (کتاب پهلوی که از دوره ساسانیان باقی مانده)، آمده است که: ایشان از پدرانی که غیر از اجداد ایرانی ها و اعراب بودند، پیدا شده اند.

در مورد دیو، باید اذعان کرد که دیو موجود عجیب الخلقه یا افسانه ای نبوده است.

دیو که در اوستا (دَئِوَ) و در پهلوی (دِو) و در هندی باستان (دِوَ) خوانده می شود، بنا به تعریف شادروان دکتر معین، به گروهی از پروردگاران آریایی اطلاق می شده است.

پس از ظهور زرتشت و معرفی اهورا مزدا، پروردگاران عهد قدیم یعنی دیوان گمراه کنندگان و شیاطین خوانده شدند، ولی کلمه دیو نزد همه اقوام هند و اروپایی به استثنای ایرانیان معنی اصلی خود را محفوظ داشته است، چنانچه دِوَ نزد هندوان به معنی خداست.