نمی توانستم 400 فرزندم را در خرمشهر بگذارم و برگردم

به گزارش سرویس فرهنگی تابناک، ام البنین منصورخانی، متولد 1323 در زابل و ساکن بجنورد است.

ماما و بازنشسته علوم پزشکی و مادر 5 فرزند پسر که محمودرضایش در عملیات بیت المقدس 2 و در سن 17-18 سالگی به شهادت رسید.

محمدرضا هم در عملیات والفجر 1 جانباز شد.

یکی از پسرانش هم در حادثه تصادف فوت کرد.

گفت و گوی تابناک با خانم منصورخانی را می خوانید.

خانم منصورخانی فعالیت های پشت جبهه شما شامل چه اقداماتی می شد؟ هشت سال کار پشتیبانی پشت جبهه را انجام می دادم.

اسکان جنگ زده ها را به عهده داشتم.

وقتی دزفول و اهواز و آبادان و خرمشهر، بمباران می شد، یک سری از جنگ زده ها را به بجنورد منتقل کردند.

ما 3-2 تا هتل را خالی کردیم و همه این ها را آن جا اسکان دادیم و تمام لوازم زندگی و مایحتاج اولیه زندگی را برای شان فراهم کردیم، چون این ها همه شان دست خالی آمده بودند.

مدت ها در این جا بودند و بعد برگشتند شهر خودشان.

خودم هم در زمان آزادی خرمشهر به عنوان پرستار با یک گروه 12 نفره به جبهه اعزام شدم.

از رسیدگی به احوال مجروحین در آن زمان تعریف کنید.

یک روز غروب، در اورژانس بیمارستانِ گلستان شماره دو، یا همان جندی شاپور شماره دو اهواز، شیفت بودم.

که یک استوار زخمی ارتش را به اورژانس آوردند.