مسیری که باید برای تبعید شدن به قطب پیمود

زبان روسی در زندان و کارخانه و کوچه و بازار زبان دشنام و ناسزا است.

بیشتر ناسزاها تحقیر مادر است.

من در کوره پزخانه عشق آباد به محض شنیدن ناسزا درگیر میشدم و چون زورم کم بود اغلب کتک میخوردم.

- کتاب درماگادان کسی پیر نمی شود به قلم اتابک فتح الله زاده، در رابطه با زندگی دکتر عطالله صفوی در اردوگاه های کار اجباری شوروی است.

این کتاب توسط نشر ثالث منتشر شده است.

   در ادامه بخشی از این کتاب را می خوانید.

زبان روسی در زندان و کارخانه و کوچه و بازار زبان دشنام و ناسزا است.

بیشتر ناسزاها تحقیر مادر است.

من در کوره پزخانه عشق آباد به محض شنیدن ناسزا درگیر میشدم و چون زورم کم بود اغلب کتک میخوردم.

سرانجام یکی به من گفت: عطاء این کلمه مات یا در واقع یوب توایــو مـات، یعنی مادرت را .

سلام و علیک ملت روس و چاشنی حرفشان است این را جدی نگیر! خلاصه فهمیدم که این لفظ مادرت را.

در حکم خسته نباشید ما ایرانیان است اما تا ما بیاییم و عادت کنیم در دسرهای بزرگی برایمان ایجاد شد.

روزی باز ما را سوار اتومبیل کردند و به ایستگاه راه آهن بردند.

 نگهبانان همزمان با صدای پارس سگها مدام نعره میزدند که زود باشید! بجنبید! در این فضای وحشت من و شاید دیگر زندانیان جرأت آن را نداشتیم که نگاهی به اطراف خود بیاندازیم باز ما را مثل گوسفند توی واگن ها انداختند.