پالان قجری، حرفه ای که از اسب افتاد

«پالان دوزی» یکی از پیشه های فراموش شده است.

ولی روزگاری در رشت به واسطه رونق بازار بسیاری به این حرفه اشتغال داشتند و صنف پالان دوزی مالیات می پرداخت؛ - ایسنا/گیلان پالان دوزی یکی از پیشه های فراموش شده است.

ولی روزگاری در رشت به واسطه رونق بازار بسیاری به این حرفه اشتغال داشتند و صنف پالان دوزی مالیات می پرداخت؛ رحیم توانا تنها پالان دوز رشت است که با 77 سال سن هنوز به این حرفه اشتغال دارد.

ته گاراژ، در اتاقک چوبی، میان انبوهی از کُلش و گیاه لی و سوف، بر تختی نشسته و سوزن جوال دوز را نخ می کند و قالی کهنه را بر گونی می دوزد.

کمی بعد، مشتی ساقه های خشک گیاه لی(یا گالی) را دسته کرده و از گوشه باز کار داخل گونی می ریزد، با یک میله بلند صاف می کند و دوباره کوک می زند.

می پرسم از چه زمانی این کار را شروع کردی؟ نگاهی به کودکی که همراهم است، می کند و پاسخ می دهد: از وقتی قدِ این طفل بودم.

یادم نیست چندسالم بود، 6 یا 7سال، نمی دانم! فقط می دانم 70 سال است که این حرفه من است.

از روی دست پدرم یاد گرفتم.

پدرم هم پالان دوز بود اما فرزندانم هیچکدام حتی دور و بر پالان هم نمی آیند چه برسد بخواهند یاد بگیرند.

من هم کار دیگری بلد نیستم، نه سواد دارم، نه بیمه و نه درآمد دیگری! همین کار را بلدم و تا زنده ام ادامه می دهم.