غلامحسین لطفی: عاشق بازیگری ام و زیر و بم آن را می شناسم

عاشق بازیگری هستم و خوب زیر و بمش را می شناسم.

شناخت من از آدم های جامعه و شرایط زیست شان از خیلی ها در سینما بیشتر است.

- به گزارش جماران، یکی از کارهای ماندگار سریالی تلویزیون در ابتدای دهه شصت سریال آیینه بود که ملودرامی خوش ساخت از احوالات طبقه متوسط دهه شصت ایران بود که به واسطه نشان دادن چهره واقعی خانواده ایرانی و مناسباتش توانست بین مردم جایگاه خود را به دست آورد.

کارگردان این مجموعه غلامحسین لطفی بود که اغلب مخاطبان به واسطه نقش های خاکستری اش که در آثار کمدی مثل خانه به دوش ، سریال پژمان و جیب برها به بهشت نمی روند نزد مخاطبان شناخته می شود.

بازیگری که این سال ها آزرده از مناسبات مافیایی سینما و تلویزیون ایران در کنج عزلتش و در آپارتمان 50 متری اش در شهر قزوین روزگار می گذاراند .

با او درباره این پنج دهه فعالیتش گفت وگویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید: روزنامه صبا نوشت؛ یکی از اولین کارهای بازیگری شما در دهه پنجاه سریال دلیران تنگستان بود که بعد از انقلاب هم چند باری از تلویزیون پخش شده است.

از حضور در این سریال بگویید؟ البته سریال با سانسور زیادی پخش شده است.

در آن دوران ( 18 سالگی ) تئاتر کار می کردم و دوستی من را به همایون شهنواز معرفی کرد و ایشان من را انتخاب کردند و سه ماهی درگیر بازی در این سریال بودم که در