تغییر پایتخت گریز ناپذیر است?

«این که بخواهیم همچنان منابع اولیه را از جنوب کشور و دریا به مرکز بیاوریم و تبدیل به محصول کنیم و دوباره برای صادرات به جنوب بفرستیم، - البته تغییر پایتخت، گریز ناپذیر و شدنی است.

ولی چنین تصمیمی نیازمند تمرکز بر چند مساله حساس است.

1367، در بخش نخست پایان نامه ام با عنوان: سیاست دریایی، محور استراتژی ملی، ضمن تاکید براین گزاره که تنها راه برونرفت ایران از بن بست کمتر توسعه یافتگی، دریایی شدن سیاست، فرهنگ و ساختار حکومت است، طی سیستمی پژوهشی، 19 تغییر استراتژیک به هم پیوسته، در جهت دریایی شدن اقتصاد و سیاست ایران برای برون رفت از زندان تاریخی قاره ای(خشکی) ارائه شد.

مثل تشکیل وزارت امور دریاها، خودگردانی استان ها، اتصال راه آهن به بوشهر،چابهار و دیگر بنادر.

از جمله این شرایط، بایستگی دریایی شدن، ایجاد پایتخت دریایی بود.

  در سال1371 نیز طی رساله دکتری خود با عنوان: تحلیل ژئوپولیتیک نواحی بحرانی سیستان و بلوچستان، و نیز در دهه هشتاد، طی پروژه ملی (ICZM ) یا مدیریت یکپارچه سازی نواحی ساحلی، که از سوی سازمان دریانوردی و دانشگاه خوارزمی به من محول شده بود، با ارائه چندین گزارش به سازمان دریانوردی و انتشار کتاب: ژئوپولیتیک کرانه های دریایی ایران و ICZM، به تکمیل مقوله استراتژی دریایی پرداختم.