ماجرا های شگفت انگیز آقای آهی!

محمدباقر رضایی، فعال رسانه و نویسنده برنامه های ادبی رادیو این بار شرح حال آهنگینی درباره زنده یاد حسین آهی، شاعر و پژوهشگر فقید کشورمان نوشته است.

- و وجودش را از ناراحتی ها می رُفت.

پرده سوم: معمولاً سواره به هرجا نمی رفت و اغلبِ راه ها را پیاده می رفت.

هر وقت به جام جم می رفت، از چهار راهِ، ولی عصر تا آنجا را سلّانه سلّانه می رفت.

کارش پرسه زدن بود و عاشقِ نشستن روی چمن بود.

گاهی اگر جوراب هایش عرق می کرد و پایش خسته می شد.

کنار حوضِ میدان ونک می نشست و آن ها را می شست.

بعد به درخت وسط میدان آویزانشان می کرد و تا خشک شوند، همانجا کتاب می خواند.

مردم نگاهش می کردند، ولی او هیچ کس را نمی دید، چون غرقِ جادوی کلمات بود.

حتی یک بار کفش هایش را هم آنجا شسته بود و حواسش نبود که دیر خشک می شود.

همانطور با کفش های خیس به رادیو آمده بود.

حواس پرتی هایش جالب بودو اغلب به رفتارش غالب بود.

وحید رستگاری تهیه کننده نام آشنای رادیو که به سبب مهارتش در تهیه برنامه های هنری و ادبی در کنار آهی قرار داده شده بود نقل می کند که: حدود سال 88 یا 89، یک روز دیدیم استاد آهی با زیر شلواری آمده رادیو، ما دفعه اول واکنشی نشان ندادیم و فکر کردیم مساله شخصی است و به ما مربوط نیست، ولی چون دفعه بعد هم این وضع تکرار شد، پرسیدیم استاد، چرا با زیرشلواری؟ این خوب نیست، ناجو�