فردریش نیچه؛ فیلسوف متفاوتی که «رنج» را ستایش می کرد

در حالی که فلسفه هایی مانند بودیسم و رواقی گری بر این فرض بنا شده اند که رنج باید کاهش یابد یا پشت سر گذاشته شود، نیچه معتقد است که رنج می تواند ارزشی واقعی داشته باشد.

- در واقع، از نظر او بزرگی بدون رنج ممکن نیست.

بسیاری از فلسفه ها بر این فرض استوارند که رنج بد است.

برای مثال هدف نهایی بودیسم، همانطور که قبلا در توضیح تمثیل  تیر زهرآگین بیان کردیم، پایان دادن به رنج شخصی از طریق پذیرش رنج و روشن بینی نسبت به وجود خویش است.

به گزارش فرادید، از سوی دیگر، فیلسوفان رواقی تلاش می کنند تا رنج را با استفاده از عقل گرایی و توجه به اصول فلسفی و نظری پشت سر بگذارند.

اما فیلسوف قرن نوزدهم، فردریش نیچه، معتقد است که این رویکردها نادرست هستند: ما باید با رنج آشتی کنیم؛ نه به عنوان چیزی که باید پشت سر گذاشته شود، نه به عنوان یک اشتباه که قابل اصلاح است، بلکه با تأیید آن به عنوان یک بخش ضروری و جدانشدنی از یک زندگی کامل.

در واقع، در حالی که رواقیون تلاش می کنند ما را از درد و رنج به عنوان چیزی غیرمنطقی پاک کنند و بودا می خواهد ما را از چرخه تمایلات و خواسته هایی که موجب رنج می شوند آزاد سازد (و در نتیجه از رنج فراری بدهد)، نیچه معتقد است که رنج می تواند به عنوان یک واکنش اصیل و قابل درک به زندگی در دنیایی بدون نظم و هدف نگریسته شود.