امتداد بلال تا زندان امروزی

وقتی می گوییم سنگی هشتاد کیلویی یا صد کیلویی شاید انسانی با این هیبت برایتان تداعی شود اما انسان کجا و سنگ کجا.

انسان مجموعه ای از خون و پوست و گوشت و استخوان است اما سنگ سنگ است حالا وقتی که وزنش بیشتر باشد، - به گزارش خبرنگار جماران، بیست و ششم مرداد سال 1369 بود که اولین گروه از اسرای زندان های بعثی به میهن بازگشتند.

اسرایی که آزادگان نام گرفتند.

سال ها مرارت و سختی را به جان خریده بودند تا روزی دوباره در زیر آسمان ایران و زیر سایه حضرت روح الله نفس بکشند.

اما کام تلخشان با خبر رحلتش تلخ تر شد.

غربت و اسارت و یتیمی به هم آمیخته بود و جانشان را سخت می گداخت.

حالا که آمده بودند دلشان را با طواف مرقدش آرام می کردند.

آنها در کوله بارشان خاطرات بسیاری از روزهای اسارت آورده بودند.

داوود عباس زاده که همان اولین روز از مهر سال 59 در جبهه سومار به دست بعثی ها اسیر شده بود.

گفته است: یادم می آید اوایل اسارت، ما را در سوله هایی نگه می داشتند و هنگامی که می خواستند ‎ ‎ اردوگاهی بسازند، از خود اسرا کار می کشیدند و اردوگاه را با زحمت خود آنها ‎ ‎ می ساختند.

هر روز، اسرا بایستی با دست های خودشان زمین آنجا را صاف می کردند.

‎ ‎ حدود سی ـ چهل کامیون خاک آورده بودند و ما باید بدون بیل و با دست آنها را صاف ‎ ‎ می کردیم.