سفری به یک زمان

اربعین زمانی است که زینب دوباره به حسین می رسد.

عاشقی به معشوقی.

جسمی به روحی.

جانی به جانانی.

سری به سروری.

موجی به ساحلی.

غریبی به آشنایی.

بی پناهی به سرپناهی.

- اربعین زمانی است که زینب دوباره به حسین می رسد.

عاشقی به معشوقی.

جسمی به روحی.

جانی به جانانی.

سری به سروری.

موجی به ساحلی.

غریبی به آشنایی.

بی پناهی به سرپناهی.

انگار این روز تبدیل شد به روز وصل، روز دیدار و روز رسیدن.

تازه هم کربلا بوده باشی، اربعین دیوانه می شوی اگر به زیارت نروی.

به گزارش ایسنا، جواد شاملو در سرمقاله رسالت نوشت: پدیده عجیبی است.

سفر به زمان را می گویم.

مقصودم بحث های علمی -تخیلی نیست؛ که اصلا آن اسمش سفر در زمان است و نه سفر به زمان.

من از سفر کردن به یک زمان سخن می گویم، بی آنکه نیاز باشد درون زمان جابه جا شوی، به گذشته بروی یا به آینده.

سفر به زمان یعنی به جایی بروی که صرفا از مکان هویت نمی گیرد؛ نشنیده ای که مردم می گویند: به اربعین می رویم ؟ می دانم، بیشتر شبیه به یک لغزش زبانی است اما به واقعیت هم نزدیک است.

اربعین به عنوان یک زمان، کربلا را به عنوان یک مکان خواستنی تر و دلرباتر می کند.

کربلا، در هر ماه و هر روز و هر ساعت دیدنی و زیارت کردنی است.

اما در اربعین انگار کربلا، کربلاتر می شود.